Het is redelijk vroeg als we geacht worden aan het ontbijt te zitten. Op het menu staat aardappelpuree met een worstachtige vaste substantie en voor de verandering bietjes en een homp droog brood. Aan koffie doen ze niet, en dat zal je dan ook echt moeten vragen...
We gaan vandaag naar het stadje Pripyat en dus voorbij de 3e en laatste checkpoint! Pripyat ligt zo'n 20 minuten rijden van ons hotel. Eenmaal door de slagboom van de checkpoint rijden we er dan. Straten die in de jaren 80 nog zo'n 20 meter breed waren, zijn gereduceerd tot smalle straatjes met heel veel struikgewas en aan weerszijden hoge bomen. Je hebt veel voorstellingsvermogen nodig om jezelf te realiseren dat het een stadje was met ruim 47.000 inwoners.
16 verdiepingen en geen lift..
De eerste stop is bij een van de hoogste appartementencomplexen van de stad. Het is tegenwoordig niet meer veilig om panden te betreden en het is dan ook, zelfs hier, verboden om deze te betreden. De bus wordt verstopt tussen de struiken, en we duiken het complex in. Het is geen kwestie van de lift pakken naar de 16e verdieping. Het is dus klimmen, en dat is met een cameratas op je rug en een statief op je schouder best een hele klus! Maar eenmaal aangekomen op het dak is het zicht adembenemend. Aan de ene kant uitzicht richting de kerncentrale en de stad en achter je, kijk je naar het Rode Bos. De naam verwijst naar de roodbruine kleur die de dennenbomen kregen door de kernramp in 1986. Dit is veroorzaakt doordat de bomen massaal afstierven door de straling. De bomen werden na de kernramp geruimd en begraven. Sindsdien zijn er weer nieuwe bomen gegroeid. Maar de straling is in dat bos nog ruim aanwezig.
Na een poosje op het dak geweest te zijn, gingen we gelukkig weer naar beneden. Op de eerste verdieping was nog een appartement te vinden met daarin nog een aanwezige piano. Het was de eerste van vele piano's die we nog tegen gingen komen, dus die moest absoluut op de gevoelige plaat worden vastgelegd.
Het zwembad met de bekende duikplank
Na het complex was het tijd voor 1 van de meest bekende plekken van de stad: het zwembad! Het is een toffe plek om rond te lopen en te fotograferen, maar er zijn nog zoveel plekken binnen dit zwembad die je niet vaak ziet op social media of internet, zoals een sporthal en een fantastische trappengang. Je komt tijd en ogen te kort, maar het wordt tijd voor de volgende locatie.
We stapten weer in de bus en gingen richting een basisschool. Een grote locatie! De groep deelde zich op, en we doken de school in als een stel kleine kinderen die op excursie gingen! Ondanks dat er zo'n 10 jaar geleden veel is weggegooid door de regering, stond deze school vol met dingen uit de jaren '80. Zo is 1 van de grotere zalen bezaaid met kleine gasmaskertjes. De kinderen kregen toen training hoe ze zich moesten gedragen als het Westen een aanval zou doen. Best bizar als je daar nu over nadenkt, toch? Maar de school had nog veel meer in petto. Klaslokalen met schoolbanken, oude propaganda aan de muur, teveel om op te noemen. En ook hier ging de tijd weer veel te snel. Het was tijd voor de lunch.
Na de overweldigende lunch van gekookt vlees, een soepachtige substantie en doorgekookte aardappels, trokken we wederom Pripyat in. De middag stond in het teken van een aantal kleinere locaties, varierend van een autosloperij, het politiebureau tot een oude pianowinkel. Maar ook de alom bekende kermis met het reuzenrad en de botsauto's.
Botsauto op de kermis van Pripyat
De kermis was ook de eerste plek waar we andere mensen tegenkwamen. De dag naderde weer zijn einde. Je moet om 1700u uit de zone zijn en daarna was het een race naar het hotel, want om 1800u werden we weer verwacht voor het avondeten. Deze avond vloeide de drank wederom rijkelijk en ik had er wijs aan moeten doen om niet met Poolse hotelgasten door te gaan met eigengestookte wodka. Maar ja.. Eric is eigenwijs en ik zou de volgende dag tot laat in de middag de consequenties moeten dragen :-)
Wil je zien welke locaties we zoal bezocht hebben, check dan dit!