We zitten alweer over de helft van de trip. De tijd vliegt voorbij. Deze dag staat in het teken van een grote sporthal, maar ook het ziekenhuis en een paar kleinere locaties.

De eerste plek is een sporthal. Het nadeel van deze plek was dat hij vlakbij een stomerij staat waar de kleding van de militairen en werknemers van de energiecentrale wordt gewassen. Terwijl we probeerden binnen te komen kwam er net een militair voorbij. We moesten dus een beetje buiten blijven hangen voordat hij de hoek om was en wij snel naar binnen konden gaan.

De sporthal is redelijk bekend op het internet. Het is de hal met de rotte groene vloer en hier lopen was hilarisch. Bij elke stap die je zet zak je door de vloer. Het leek op lopen op sneeuw waarbij je elke keer wegzakt. Alleen dat geeft minder herrie als krakend hout.

Na deze plek gingen we naar het crematorium van Pripyat. Ondanks dat er heel veel kort en klein is geslagen hier, was er nog aardig wat te zien. Het schijnt trouwens dat toen de kernramp zich aan het voltrekken was en iedereen geëvacueerd moest worden, er 1 dode lag. Er was geen tijd meer voor een crematie en ze hebben het lijk begraven in de tuin. Of dit waar is, weet ik niet, maar gezien de hectiek zou ik het mij zomaar voor kunnen stellen.

Na het crematorium gingen we dan eindelijk naar een van de highlights van de trip: het hospitaal.

Hospitaal complex МСЧ-126 was het hospitaal waar de eerste slachtoffers werden binnengebracht op zaterdag 26 april 1986. Het ziekenhuis bestaat in totaal uit 5 panden van zes verdiepingen. Het gebouw aan de voorzijde, aan de straatkant was het pand waar wij onze tijd hebben doorgebracht. Het is een groot complex met tamelijk wat zaken uit vervlogen tijden. Het pand is zo lek als een mandje en op elke verdieping sijpelde het water door de gangen. Het staat er vol met grote en kleine bedden, en waarschijnlijk zat aan de voorzijde ook de afdeling Verloskunde, gezien de diverse stoelen en de babybedjes. In de kelder ligt nog steeds de kleding van de brandweermannen die de reactor hebben geprobeerd te blussen. Maar deze kelder is nog zo radio-actief dat we die hebben overgeslagen. Daarnaast zou het respectloos zijn voor die helden die daar gevochten hebben voor de goede zaak.

De middag stond in het teken van wat kleine, leuke locaties. Zo zijn we bij het meer geweest met de half vergane woonboot, de oude fabriek van Pripyat. Maar ook het sportstadion en een geweldige schoolgebouw met jawel pianos!