Man o man, wat begon de dag verschrikkelijk! "Hangover is not an city in Germany". De avond stond in het teken van gezelligheid, iets teveel gezelligheid. Proosten en drinken met Poolse hotelgasten is iets wat je een keer moet meemaken, maar daarna nooit meer! Maar gelukkig was ik niet de enige die last van een kater had. Wodka is trouwens goedkoper als menige frisdrank als Cola of Ice Tea. Wijn is daarentegen niet te betalen.

Vanwege het hoge katergehalte van onze crew hebben we deze dag doorgebracht op wat kleinere locaties en een roadtrip. We begonnen de dag met een klein theater en aansluitend gingen we naar het Main Square van Pripyat. Rondom het plein hebben we diverse plekken bezocht: een hotel, het cultuurhuis (Palace of Culture) en het postkantoor. Dit waren stuk voor stuk locaties waar je met maximaal 5 foto's maakt en dan weer doorgaat. De fotos van deze kleine locaties kan je hier vinden. Maar dat was gezien mijn gesteldheid totaal geen probleem. De 2e helft van de ochtend hebben we een mooie technische school bezocht. Van de lokalen was niet heel veel meer over, maar de sporthal was een fantastische plek. De zon straalde door de grote ramen en gaf een prachtige lijnenspel op de grond in combinatie met de aanwezige sporttoestellen. Op deze plek hebben we ons allemaal prima kunnen vermaken.

En was het al snel weer tijd voor de lunch: borstj, gekookte bietjes met aardappelpuree en iets van een salade... Ik hield het alleen bij water en wat droog brood.. :-)

Aangezien we toch redelijk brak waren hebben we het middagprogramma omgegooid. We konden op bezoek bij een babushka, een oude dame die samen met haar zus teruggekeerd is naar de Exclusion Zone om daar nog verder te leven. de zogeheten resetlers van Chernobyl. Er is trouwens een geweldige documentaire over te vinden op Youtube!

De rit ernaartoe was fantastisch. Iets wat ooit een soort van snelweg was, was nu een weg waar je zigzaggend tussen de bomen door moest rijden die door het oude asfalt geworteld waren. Eenmaal aangekomen bij de oude vrouw werden we hartelijk ontvangen met dikke knuffels en tandloze klapzoenen op onze wangen. Wat een ontzettende gastvrijheid!

We moesten direct aan tafel komen zitten terwijl de oude vrouw aardappels uit eigen tuin ging bakken voor ons, en ook kregen we een soort van kruising, wat je het beste kan omschrijven als appelflap en een donut. Best lekker!
We mochten van de vrouw alles fotograferen wat we maar wilden. Op de vraag of we ook van haar foto's mochten maken, stond ze direct op en begon ze gelijk te poseren.
Na een kleine 1,5uur was het weer tijd om verder te gaan en hebben we nog een oude begraafplaats bezocht. Eenmaal klaar liepen we nog een beetje in de buurt in het rond en troffen we een klein huis, helemaal intact, waar we nog geruime tijd in kleine groepjes naar binnen gingen om te fotograferen. De locatie hebben we de naam Maison Gorbatsjov gegeven.