Eind oktober van dit jaar mocht ik samen met een select gezelschap doorbrengen in Tjernobyl, Oekraine. 6 dagen die in het teken stonden van fotograferen in een van de meest tot de verbeelding sprekende verlaten steden op aarde.

Allereerst wat context voor het geval je het even niet weet:

Pripyat, een modelstadje in het noorden van Oekraïne. Tot april 1986 een gezapig stadje, waarvan veel inwoners werkten bij de kerncentrale op een kleine 3 km afstand. Maar in hele korte tijd onderging dit stadje een drastische metamorfose door toedoen van een ongeval in een van de kernreactoren, reactor 4 om precies te zijn.

Reactor 4 werd tijdens het ongeval volledig verwoest en men heeft met man en macht geprobeerd deze ramp het hoofd te bieden. En dit heeft ontzettend veel gevergd, niet alleen in financiën, maar ook in, zeker niet in de laatste plaats, mensenlevens.

Tijdens onze reis zijn we op verschillende plekken geweest, waarbij we 2 vaste punten hadden gedurende elke dag: ons hotel en de plek waar we dagelijks onze lunch hadden... (over die laatste, meer, later).

Na een voorspoedige vlucht vanaf Düsseldorf kwamen we aan in Kiev, de hoofdstad van Oekraïne. We waren hier vrij laat. We hadden de tijd om te dineren, en daarna zijn we de stad ingegaan voor wat avondfotografie.

Na een goeie nacht in Hotel Ukraine was het dan eindelijk tijd om te vertrekken richting de Exclusion Zone. De spullen werden achter in de bus geladen en daar gingen we. Met het nummer, hoe toepasselijk: Radioactive van de Imagine Dragons, gingen we dan ... Eindelijk!

Om in Tsjernobyl te komen moet je twee checkpoints passeren. Twee checkpoints waar je gecontroleerd wordt op aantal personen in de bus, en of de gegevens kloppen. Deze controles worden uitgevoerd door militairen, chagrijnig kijkende types met Kalasjnikovs en een slagboom :-)

Onderweg richting Tsjernobyl deden we gelijk onze eerste locatie aan: een zomerkamp voor kinderen. Middenin de bossen ligt dus een kinderkamp waar ze in de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw naar alle waarschijnlijkheid de grootste lol hebben gehad. Het kamp bestaat uit zo'n 40 kleine huisjes waar je met z'n vieren of zessen sliep. De zon scheen door de bomen heen, en samen met de herfstkleuren gaf dit een prachtig gezicht!

Kijk hier voor meer foto's van het kinderkamp

Daarna was het tijd om voor het eerst en zeker niet voor het laatst te eten in de kantine van de energiecentrale van Pripyat. Niet alleen de werknemers van de centrale eten hier, maar ook de touroperators met hun gezelschap. En over dat eten lopen de meningen uiteen als het gaat om smaak.. Aardappelpuree met bietjes en gekookt vlees wat nog even gegrild is. Dit alles met een garnituur van een onbestendige salade en een glas met een soort van aanmaaklimonade, en soep. Vergeet de soep niet.. In ieder geval hadden we iets te eten.

Daarna was het dan tijd voor het serieuze werk: Reactor 5! De reactor welke tijdens de ramp in aanbouw was en nooit is afgemaakt. Nu heb ik iets tegen hoogtes, zeg maar hoogtevrees. En al vrij snel bleek dat wij via kruip-door, sluip-door gangetjes en paadjes de route richting het dak van de reactor gingen nemen.

Al lopend in het donker over stalen platen die over gapende gaten lagen tot verroeste trappetjes met treden die doorbogen bij iedere stap. Maar, ik heb het gered tot aan het dak! Met knikkende knieën, dat dan weer wel.

Nadat een aantal crewleden nog iets verder omhoog gingen om een paar fotos te maken van de omgeving, was het, eindelijk, weer tijd om naar beneden te gaan en de volgende locatie te bezoeken. De koeltoren. Ook deze koeltoren was in aanbouw. De houten steigers die men gebruikt eind jaren '80 hangen nog bovenaan de rand van de toren.

De toren is niet helemaal afgebouwd en je vind hier op 1  van de betonnen wanden een geweldige graffiti!

Klik hier voor meer fotos van Reactor 5 en de koeltoren

Na deze toffe plek gingen we nog naar een andere onafgebouwde koeltoren en hebben we nog een rondje gelopen om de reflectie van de koeltoren vast te leggen in het meertje wat naast de toren ligt. Om daarna door te rijden naar de laatste locatie van die dag: een kindertehuis. In de omgeving tref je meerdere kindertehuizen en we hebben er toch wel aardig wat gezien, maar deze was naar mijn mening het mooist en het meest intact. Er was weinig gesloopt en het zag er redelijk schoon uit.

Check de fotos van het kindertehuis hier

En na deze enerverende dag was het tijd om richting het hotel te gaan. Best hotel in town volgens Tripadvisor.. Nou, in ieder geval het enige hotel. En het was er goed toeven. Het eten was warm, de bedden lagen goed, het was er druk en de drank vloeide rijkelijk..:-) Nou ja rijkelijk.. de bar was open tussen 1900 en 2100u. Je moest in die tijd dus drinken wat je kon ... en dat hebben we geweten.